ก่อนคริสตกาลประมาณ 1200 ปี โมเสสได้พาชาวยิวหนีจากการเป็นทาสจากชาวอียิปต์ มาตั้งรกรากที่เทือกเขาปาเลสไตน์ รุ่งเรืองตั้งแต่ สมัยกษัตริย์เดวิดและกษัตริย์โซโลมอน ก่อนจะกลายเป็น ราชอาณาจักรแห่งอิสราเอลและ ราชอาณาจักรแห่งยูดาห์ ซึ่งเกิดความขัดแย้งเรื่อยมาตลอดเวลา จนถึง สงครามโลกครั้งที่ 1 ภายหลังสงครามโลก ได้มีการแบ่งการปกครอง ระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศส ทำให้จำนวนประชากรชาวยิวนั้นเดินทางเข้าไปยังดินแดนปาเลสไตน์และก่อตั้งเป็นประเทศอิสลาเอล สร้างความขัดแย้งทำให้เกิด “ขบวนการไซออนนิสต์” อีกขบวนการหนึ่ง คือ “ขบวนการกู้ชาติอาหรับ” และ ยังคงมีการเดินทางเข้าไปอย่างต่อเนื่อง จากการไล่ล่าของพวกนาซี 14 พฤษภาคม 1948 ขบวนการไซออนิสต์ ก็ได้ประกาศจัดตั้งประเทศอิสราเอล นายกรัฐมนตรี เดวิด เบนกูเรียน ชาวยิวจึงยกย่องเป็น รัฐบุรุษคนสำคัญ สงครามครั้งแรกระหว่างยิวกับอาหรับ จบลงด้วยชัยชนะของยิว หลังจากนั้น ทั้งสองฝ่ายยังใช้สงครามนอกรูปแบบและการก่อการร้ายตอบโต้กัน โดยองค์การปลดปล่อยปาเลสไตน์ หรือ พีแอลโอ และ กลุ่มชนอื่นๆอีกมากมาย ได้แก่ กลุ่มอัลกออิดะ องค์การอิรกันซเวีย ลีอูมิ การสู้รบระหว่าง 2 เชื้อชาติเกิดขึ้นตลอด ทั้งสงคราม และ วิกฤตการณ์ชิงตัวประกัน กรณีสงคราม 6 วัน ระหว่างอิสราเอล กับพันธมิตรชนชาติอาหรับ หรือ กรณีการบุกจับนักกีฬาทีมชาติอิสราเอลเป็นตัวประกันและสังหารทิ้งในตอนท้าย ปัจจุบัน อิสราเอลมีโรงพัฒนาและผลิตอาวุธเป็นของตนเอง สงครามระหว่างสองเชื้อชาติบนพื้นที่ปาเลสไตน์นั้นไม่มีท่าทาว่าจะจบง่ายๆ
